“Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen stonden de thema’s bouwen, duurzaamheid en financiën van de gemeente centraal. Er liggen grote uitdagingen voor ons die we met elkaar hebben verwoord in het raadsprogramma. Na turbulente weken komen die uitdagingen nu inhoudelijk op ons af. Kunnen we de geformuleerde ambities waar maken?”

Dat waren de inleidende woorden van Dick Karssen van de ChristenUnie tijdens de behandeling van de kadernota 2019-2022 op 9 juli 2018. Het lijkt wel of de agenda van de huidige kadernota gekopieerd is uit die van 2019-2022 met één belangrijk verschil: in 2018 was er geen geld, nu zijn er bergen geld (2022 – 2025) en dreigt er een financieel ravijn in 2026. Maar voor de rest worden er vergelijkbare onderwerpen aan de orde gesteld:

• zijn er nog vakmensen om nieuwe huizen te bouwen? 
• hoe ziet een beleidsarme kadernota eruit?
• Moet de begrotingsindeling verbouwd worden?
• duurzaamheidsbeleid is lange termijn beleid en dus ook lange termijn financiering.

Ik wil vanavond echter een ander onderwerp aan de orde stellen dat naar mijn idee bepalend is voor het functioneren van de raad en daarmee ook het vertrouwen in de politiek: pakken we problemen aan, of schuiven we ze voor ons uit? Het lot van de boeren in Nederland heeft de afgelopen weken nationale aandacht gekregen. Dick Karssen zegt in zijn beschouwing over de Kadernota 2019 – 2022 hierover het volgende:  

“Een ander belangrijk punt in het raadsprogramma is wat onze fractie betreft het aangaan van de dialoog met de agrarische sector. Ook landelijk wordt die noodzaak gevoeld. Denk aan het pleidooi op 3 juli 2018 van het Planbureau voor Leefomgeving (PBL) om een nationaal landbouwakkoord te sluiten.[1] De boeren belangenorganisatie LTO heeft dit idee omarmd. Tegelijkertijd wijzen zij op de zeer sterke invloed van een beperkt aantal internationale bedrijven die in Nederland een deel van de voedselproductie sturen. Winst van het voorstel is dat het PBL duidelijk heeft aangegeven dat we af moeten van de oude route van schaalvergroting als dé oplossing. Keuzes uit het verleden kunnen daarbij voor boeren zeer belemmerend zijn. Dat vraagt om een oplossing ook in onze regio! Wij vertrouwen er op dat het college het plan voor een voedselagenda hoog op de prioriteitenlijst van het uitvoeringsprogramma zet. Zeker ook omdat de provincie mogelijk in september een landbouwvisie vaststelt. Het ijzer ligt in het vuur. Het is dus tijd om het te smeden.”

Het mag duidelijk zijn dat die dialoog er niet gekomen is. Ook in onze gemeente is er een gebrek aan daadkracht geweest, ondanks het voorgenomen plan voor een voedselagenda. Gebroken beloftes en besluiten die vooruit geschoven worden schaden het vertrouwen in de politiek. Ik zou zo een aantal dossiers kunnen opnoemen die we - ondanks onze ambities - de afgelopen raadsperiode niet aangepakt en opgelost hebben. Laten we deze raadsperiode met de beelden van de tractoren nog vers op ons netvlies de daad bij het woord voegen."